W tym artykule dalej omawiamy temat FFMI. Dowiecie się z niego czy możliwe jest osiągnięcie FFMI > 26 w sposób naturalny oraz czy istnieje związek pomiędzy FFMI i siłą. Przyjrzymy się również różnicom w FFMI w zależności od wieku i przynależności etnicznej.
Jak trudno jest osiągnąć FFMI >= 26 w sposób naturalny?
W artykule autorstwa Greg’a Nuckols’a możemy przeczytać:
Averaging the data from Brennan and Kouri (22.3±1.9), an FFMI just above 26 is two standard deviations from the mean, meaning it’s very unlikely for a particular individual to achieve it, but about 2-3 people out of 100 could do it. 28 is three standard deviations from the mean, meaning it would be attainable for about 1-2 people per 1,000. Four standard deviations has you at 29.9, knocking on the door of an FFMI of 30, with the odds for a single individual down to around 1 in 100,000.
W tym miejscu od razu warto mieć na uwadze, że mówimy tylko o populacji biorącej udział w badaniu – czyli o sportowcach z wieloletnim stażem treningowym. Poziom FFMI wynoszący 26 powinno być w stanie osiągnąć 2-3 ludzi na 100. Poziom 28 FFMI będzie w stanie naturalnie osiągnąć 1-2 ludzi na 1000.
Z powyższych rozważań wynika, że osoba mogąca poszczycić się 26 FFMI najprawdopodobniej jest użytkownikiem substancji sterydowych. Nigdy natomiast nie można wykluczyć, że osiągnęła to w sposób naturalny.
Za przykład służy Steve Stanko, legendarny kulturysta i trójboista siłowy z lat 40-tych XX wieku, jest przykładem ekstremalnej masy mięśniowej osiągniętej bez użycia sterydów. W 1944 roku, Stanko wygrał tytuł Mr. America, ważąc imponujące 101 kg przy wysokości 180 cm (BMI = 31.2).
Jego wskaźnik FFMI (Fat-Free Mass Index) został oszacowany na około 28, co jest zdecydowanie powyżej przeciętnego zakresu dla mężczyzn i jest rzadko spotykany bez użycia sterydów.
Należy jednak pamiętać, że nie ma dowodów naukowych potwierdzających dokładne pomiary ciała Stanko, a jego FFMI jest szacowany na podstawie dostępnych zdjęć i danych biograficznych.
Siła a FFMI
Wiemy już czym jest FFMI, w jaki sposób je liczyć oraz do czego pierwotnie było wykorzystywane. Czy poza tym istnieje jeszcze coś do czego moglibyśmy użyć wskaźnika FFMI? Badacze sportowi również zadali sobie to pytanie. Efektem jest opracowanie „The role of FFM accumulation and skeletal muscle architecture in powerlifting performance” („Rola akumulacji beztłuszczowej masy ciała i architektury mięśni szkieletowych w treningu siłowym”).
Naukowcy zaangażowani w to badanie skupili się na analizie, jak beztłuszczowa masa ciała (FFM) oraz struktura mięśni wpływają na wyniki w trójboju siłowym. Trójbój siłowy to konkurencji, która obejmuje przysiad, martwy ciąg i wyciskanie na ławce.
Badanie to pokazało, że istnieje silna korelacja między większą masą mięśniową a wyższymi wynikami w tych konkurencjach. To badanie podkreśliło również znaczenie specyficznych cech architektury mięśni m.in. długość włókien mięśniowych, w osiąganiu lepszych wyników.
Powyższy kalkulator pokazuje przybliżone możliwości 1RM (one rep max – czyli ciężar z jakim można wykonać jedno powtórzenie) w przypadku sportowców reprezentujących olimpijski poziom wytrenowania dla podanych wartości wzrostu oraz FFMI. Jeżeli jesteś w stanie wykonać jedno powtórzenie z obciążeniem wynoszącym 70%-80% podanych wartości to jest to naprawdę świetny wynik.
Od jakich cech niezwiązanych z treningiem zależy FFMI?
W pierwszej części artykułu poruszony został temat zależności FFMI od płci. Badanie z 2011 roku pt. „Fat-free mass index: changes and race/ethnic differences in adulthood” wykazało że istnieją jeszcze inne cechy które wpływają znacząco na FFMI. Tymi cechami są przynależność etniczna oraz wiek.
Okazuje się że w przypadku mężczyzn przeciętna wartość FFMI rośnie do czasu osiągnięcia 20-25 lat. W tym wieku wskaźnik ten osiąga najwyższe wartości. Po tym czasie wskaźnik FFMI już tylko spada aż do końca życia. Przeciętny mężczyzna w wieku 90 lat utracił 11,4kg suchej masy ciała względem siebie w wieku lat 25. Tego zjawiska nie da się wytłumaczyć spadkami w ilości testosteronu. Ilość testosteronu produkowanego przez organizm utrzymuje się na stałym poziomie do osiągnięcia 30-40 roku życia, a następnie spada o ok. 1.2% rocznie.
U kobiet sytuacja wygląda odrobinę inaczej bowiem najwyższe wartości FFMI są u nich notowane gdy te osiągają okolice 50 lat. Po tym czasie utrata suchej masy ciała następuje w szybszym tempie niż u mężczyzn. Przeciętna kobieta w wieku 90 lat utraci 7.6 kg suchej masy ciała względem siebie w wieku ~50 lat. To zjawisko w odróżnieniu do mężczyzn można tłumaczyć zmianami hormonalnymi zachodzącymi w organizmach kobiet w tym wieku. Ilość wydzielanego estrogenu, który pełni w przypadku kobiet podobną rolę co testosteron w przypadku mężczyzn, zaczyna maleć po wystąpieniu menopauzy.
Niezależnie od płci, występują różnice w ilości suchej masy ciała zależne od przynależności etnicznej. Człowiek będący afro-amerykaninem będzie statystycznie posiadał wyższą wartość FFMI niż człowiek typu kaukaskiego będący w tym samym wieku.
Wartym odnotowania jest istniejąca korelacja pomiędzy upadkami oraz niską wartością FFMI u osób po 70 roku życia. Osoby o niższym FFMI doświadczają upadków częściej niż osoby o wyższej wartości tego wskaźnika. Upadki w wieku powyższej 70 roku życia, często kończą się złamaniami i tym samym stanowią realne zagrożenie dla dalszej sprawności.